Met niets is alles begonnen

Een vrouw zit in een nachttrein, bestemming onbekend. Ze kijkt in de ruit, herkent zichzelf nauwelijks in haar spiegelbeeld. Het is alsof ze naar iemand anders kijkt, iemand die zichzelf én haar verleden zoekt. Haar make-up is een masker, een pose, als bij een clown. De nacht is haar territorium, een plek om te verdwalen, in haar eeuwige zoektocht naar die andere, die ze niet kan vergeten.

‘Met niets is alles begonnen’, de vierde dichtbundel van Ellen Lanckman, verkent alle kleuren van de melancholie, kantelend tussen nacht en dag, verleden en heden, illusie en waarheid. Lanckman creëert in haar nieuwe gedichten een weemoedige, wat spookachtige maar ook zeer herkenbare sfeer, die je bij de keel grijpt en niet meer loslaat.