9 levensvragen aan… Ellen Lanckman

Dichters zijn ook maar mensen. Gelukkig, want dan kunnen we peilen naar hun heel eigen karakter, dromen en verlangens. Zo stelden we enkele levensvragen aan Ellen Lanckman, auteur van ‘met niets is alles begonnen’. 9 korte vragen, evenveel korte antwoorden.

Wat is je vroegste herinnering?

Hand in hand aan het wandelen met mijn mama, die hoogzwanger is van mijn jongere zus. Ze draagt een lichtblauwe jurk.

Wat is je dierbaarste bezit?

Ik ben niet materialistisch ingesteld, maar ik heb zoveel oude tot zeer oude spullen in huis, die allemaal een verhaal met zich meedragen, ook van familie. Ik zou niks willen achterlaten, mocht ik bijvoorbeeld naar het buitenland verhuizen.

Wat is je foutste ‘guilty pleasure’?

Naar een soapserie kijken waar ik al 30 jaar naar kijk. Ik neem de serie zelfs op, zodat ik geen enkele aflevering mis. En nee, het is niet Thuis of Familie. 😉

Wanneer was je het gelukkigst?

Nu. Gisteren. Morgen. Geluk laat zich niet meten.

Wat vind je het mooist aan anderen?

Dat ze kunnen geven, zonder iets terug te willen.

De liefde, hoe voelt dat?

Als een oud zeer dat eindelijk aan het genezen is.

Wat houdt jou ‘s nachts wakker?

Alles. Letterlijk alles. Ik ben een zeer lichte slaper, dus ik kan van het minste wakker worden. En eens ik wakker ben, lig ik vaak urenlang te piekeren. Meestal over de onnozelste dingen.

Met welk dier zou je jezelf vergelijken?

Een kat. Onafhankelijk en zelfstandig, maar met een grote behoefte om graag gezien te worden.

Wat is je levensmotto?

De tattoo op mijn arm: hoop is een scheurtje in de realiteit. Hoop is ontzettend belangrijk, hoe uitzichtloos de dingen er soms ook uitzien (en ik spreek uit ervaring).

Hoe wil je herinnerd worden?

Als een Lanckman: een beetje vreemd, eigenzinnig en met een groot hart. Zoals mijn papa ook is.